"Tegen je zestigste, als de weg achter je langer is dan die welke voor je ligt, zie je iets wat je nooit eerder gezien had: de weg die je hebt afgelegd liep niet rechtdoor maar had veel tweesprongen, bij iedere stap was er een pijl die een andere richting aangaf; hier splitste zich een weggetje af, daar een voetpad door het gras, dat in het kreupelhout verdween. Enkele van deze zijwegen ben je ingeslagen zonder het te merken, andere had je zelfs niet gezien; je weet niet waar de wegen waaraan je geen aandacht hebt besteed, je gebracht zouden hebben, naar een betere of een slechtere plek; je weet het niet maar toch heb je spijt. Je kon iets doen maar hebt het niet gedaan, je bent teruggegaan in plaats van vooruit. Ganzenbord, weet je nog? Het leven gaat bijna net zo."
Susanna Tamaro, De stem van je hart, p. 49/50
Geen opmerkingen:
Een reactie posten