Altijd hetzelfde liedje

Hermsen, gepromoveerd filosofe en moeder van twee – toen
nog kleine – kinderen, werkte als docent en onderzoeker aan
de Universiteit van Tilburg. Het ‘gekloot’ daar, zoals ze het
noemt, het seksisme, de kantoorpolitiek: ook dat allemaal
droeg eraan bij dat ze een midlifecrisis kreeg.
Hermsen: ‘Ik was bright en bevlogen, ik dacht echt dat het om
de inhoud zou gaan.Maar het ging om macht, om het politieke
spel, om de poppetjes. Ik deed niet mee en dat heeft me
mijn carrière aan de universiteit gekost.Maar ik ga liever zo
dood dan dat het me om de poppetjes was gegaan.
‘Ik voelde daar helemaal niet de vrijheid om te maken wat ik
wilde maken.Waar het om ging was om in een soort steenkolen-
Engels – alles moet in het Engels en dat beheerst eigenlijk
niemand goed genoeg – internationale publicaties te
leveren voor wetenschappelijke bladen waar bepaalde heren,
meestal heren, het voor het zeggen hebben. Het werkt volgens
een ranking-systeem, zo schuif je op in de hiërarchie en
daar was het allemaal om begonnen. Ik dacht: ik ga hier niet
langer aan meedoen.Mijn collega’s weten allemaal wel hoe
het zit met Hannah Arendt en Heidegger, het ging mij om de
rest van de mensen die het nog níet weten.’

Joke Hermsen, Volkskrant magazine, 25.12.2010, p. 53

>

De wereld vergaat niet

‘Zelf zit ik ook wel zo in elkaar. De wereld vergaat niet als je
er niet meer bent. Je draagt je steentje bij, naar beste kunnen,
maar je doet er natuurlijk niet echt toe, op planeet aarde. Ik
doe wel heel belangrijk, maar in het grote geheel stelt het
geen fuck voor.’

Bart Chabot, Volkskrant magazine, 25.12.2010, p. 69

>

Varkens en sluipende rechtsorde

In het Tijdschrift voor Orthopedagogiek verschijnt in februari een artikel van Henk Batelaan, Cees Grol & Josef Sennekool getiteld 'Orde in passend onderwijs? -
Een analyse van de betekenis van het begrip ‘Bruikbare Rechtsorde’ voor het ontstaansproces van ‘Passend Onderwijs’.
Zij stellen:
"Men kan zich de vraag stellen of deregulering voor minder overheidscontrole zorgt of dat het slechts een schijnbeweging is waar de burger wat meer vrijheid krijgt maar zich gecontroleerd weet door de overheid: het toezicht is, vrijwel aan het zicht onttrokken, wel degelijk aanwezig. En de burger dient zich te gedragen zoals van hem verwacht wordt. Oftewel, de overheid heeft passend onderwijs geïntroduceerd; van de besturen wordt nu verwacht dat zij gaan overleggen hoe zij hun zorgplicht voor de uitvoering van dit beleid gestalte gaan geven."
En vreemd, maar vandaag las ik een artikel in de Volkskrant dat daar een uiterst boeiend beeld van schetst 'De geluksmachine: De 'inspectievakantie' - De roep om toezicht is overal'.

De Volkskrant, 14 december, p. 4

"John van Paassen schampert achter zijn batterij computers voor de varkensadministratie. Elke week moet hij invoeren hoeveel dieren hij heeft. Eigenlijk elke dag, maar dat verdomt hij. 'Die beloofde lastenverlichting is vooral een lastenverschuiving'. Vroeger kwamen ze in het jaar van vier instanties langs voor controle, de AID, het waterschap, de provincie en de gemeente. Nu komen ze alleen nog voor steekproeven, om te zien of John de boel niet flest. Het betekent: hou alles zelf maar bij. Je mestboekhouding, de ziektes, de aantallen dieren, de vrachtbrieven naar de slachterij, het zaai- en pootgoed. Straks is er geen controle meer, alleen nog zelfcontrole. 'Die hele verantwoordelijkheid komt op ons bordje neer.'

Het lijkt een briljante zet van de overheid. Het verzoenen van het ogenschijnlijk onverzoenbare. In het regeerakkoord staat de trotse aankondiging dat er per 1 januari een 'inspectievakantie' voor bedrijven aankomt. 'Bij deugdelijke zelfregulering', staat erbij, zal er minder worden gecontroleerd. Een kleinere overheid, maar niet minder greep op de zaken. De droom van elke minister. En een kostenverschuiving, aangezien John van Paassen zijn zelfcontrole ook zelf betaalt. "
En
"Eén ding kom je niet tegen in het regeerakkoord. Een helder oordeel wat er voortaan niet meer wordt gesurveilleerd en gecontroleerd. Premier Rutte zou eens moeten uitleggen waar de staat geen verantwoordelijkheid meer neemt. Ook als er een café in brand vliegt, of als de treinen na een nachtvorst niet meer verder willen, als er een besmettelijke ziekte uitbreekt, of als er een bank failliet gaat. Zolang dat niet gebeurt, draait die geluksmachine overuren. Laatste nieuws: er moet meer controle komen op werknemers van kinderdagverblijven."

Bericht waar je verstand bij stilstaat...

Lees maar

Volkskrant 03.11, katern 1 pagina 6

Ik had allerhande

ideeën voor de toekomst in mijn afscheidspresentatie opgesomd. Maar hier had ik niet aan gedacht:

Volkskrant 29.10, katern 1 pagina 6

Uitzichtloze beheerszucht

"We hebben onszelf steeds verder ingekapseld in een net van regels en toezicht in onze uitzichtloze beheerszucht."

ESTHER-MIRJAM SENT, Managers bestieren onze universiteiten, Volkskrant 05-11-2010, pagina 20

Grote jongen

"Ik was een grote jongen voor mijn leeftijd. Groot genoeg om voorin te zitten. Daarom was het voor andere mensen extra moeilijk te begrijpen dat ik emotioneel achterliep."

Marion Pauw, Daglicht, p. 255

Het vagevuur

"Perlman hoestte in zijn hand. Zijn longen deden pijn. Hij wou dat hij kon kappen met die nicotineverslaving. 'Soms sta ik 's morgens op en dan kriebelt mijn keel, mijn blaas staat op knappen, mijn botten doen zeer en dan denk ik: nou is het genoeg, dit is de dag dat ik mijn ontslag indien en dat ze allemaal doodvallen.'
'Pensionering,' zei Scullion.
'Ja. Boulevard Avondrood. Ik zou in het park kunnen gaan zitten om kruimeltjes aan de vogeltjes te voeren. Ik zou een hondje kunnen kopen om mee uit wandelen te nemen en dan geduldig te wachten terwijl het poept.'
'Je hebt nog een aantal goeie jaren in je', zei Scullion.
'Zou je een beetje meer enthousiasme in je stem kunnen leggen als je dat zegt, Sandy? Ik wil overtuigd worden. Wat ben ik zonder mijn werk? Een man zonder inhoud. Een levende dode. ...' "

Campbell Armstrong, Het vagevuur, p. 274

Gedwongen of ...?

Beheersing, angst, voorschrijven.
Dat heerst.
Dus ook: alleen die computer/telefoon/laptop; dat merk, die mogelijkheden voor jou: tot hier en niet verder, ononderhandelbaar.
Maar ... het kan ook anders:

'... waarbij medewerkers hun eigen laptop mee mogen brengen naar het werk.'
...
'... verwacht dat het programma op termijn bedrijfsbreed geïmplementeerd gaat worden.'
Bron: http://www.automatiseringgids.nl/peopleware/arbeidsvoorwaarden/2010/10/procter-gamble-staat-privelaptop-toe-op-werkplek.aspx

intolerante massa

‘… Ik word soms ’s morgens vroeg wakker en dan zie ik de wereld zoals die werkelijk is. Een berekuil met godsdienstige leiders die aan de ene kant mensen hersenspoelen, machtswellustige politici die aan de andere kant mensen indoctrineren en de ongeletterde, intolerante massa in het midden, schreeuwend om bloed omdat ze te onontwikkeld zijn om iets anders te doen.’

Minette Walters (1994!), Het heksenmasker, p. 250

Ook een flinke dosis stress

Volkskrant, 28 december 2009, p. 7.
Je ziet, ik ben echt een beetje 'schoon schip' aan het maken.
"Welverdiende rust met af en toe een potje bridge en eindelijk tijd voor die cursus nordic walking. Naast zeeën van tijd brengt het pensioen ook een flinke dosis stress met zich mee.
...
De abrupte overgang van het dagelijkse werkritme naar het nietsdoen, is voor velen problematisch. ‘Die omschakeling wordt als een grote schok ervaren’, ... ‘Plots is er heel veel vrije tijd die zinvol moet worden ingevuld. En dat brengt de nodige stress met zich mee.’
Hierin blijkt wel een verschil tussen hogeropgeleiden en lageropgeleiden te bestaan.
... Hogeropgeleiden, daarentegen, zien het pensioen vaker als een zwart gat.’ Dat heeft voor een deel met de status van het werk te maken die dan ineens wegvalt.
De plotselinge grote dosis vrije tijd blijkt een terugkerend struikelblok. Gepensioneerden kunnen zich vaak geen voorstelling maken van hoe die tijd in te vullen.
...
Belangrijkste voorwaarde: het behouden van waardering van collega’s.
Want daar schort het nog wel eens aan. ‘55-plussers voelen zich op het eind van hun carrière vaak alleen binnen het bedrijf’, zegt De Ruyck. ‘Die laatste jaren worden vaak niet als een happy end ervaren. Oude vrienden en collega’s zijn al weg en jongeren besturen het bedrijf op een andere manier.’
Door de generatiekloof tussen de ouderen en de jonge honden voelt de 55-plusser zich ‘achteruitgeschoven’ en niet gewaardeerd voor de kennis en ervaring die ze in huis hebben."
Tja, als je je ziel en zaligheid afhankelijk maakt van de waardering van collega's en dit niet in en voor jezelf kunt bepalen, tja, dan ....
Niet alleen opvoeding begint bij jezelf, ook waardering dus. Het heet niet voor niets 'zelfwaardering'.

Slapen wanneer ik wil

"Zoiets mag ík binnenkort doen, als ik met pensioen ga. Dan kan ik gaan slapen wanneer ik er zin in heb ..."

Vidar Sundstol, Land van dromen, p. 253

Ben nog niet aan het grootste geluk toe

Volkskrant, 3 september, p. 26
Tjeetje, ik behoor dus tot de gouden generatie - de eerste babyboomgeneratie- en mag de slippers aan:

"Tussen 55 en 65 zijn de mensen gelukkiger, omdat ze de pensioenleeftijd naderen, hun hypotheken voor een groot gedeelte hebben afbetaald en thuis op slippers kunnen gaan lopen."

De vinger op de zere plek van de machthebbers en ... -II-

Toch nog gerechtigheid!
Eerder haalde ik een interview met André Wetzel aan en vervolgens de reactie die toen los kwam.
En nu -nou ja enige tijd geleden, dus-:
In de Volkskrant van 18 maart, pagina 28,
Ontslag Wetzel bij ADO was onterecht
ANP
Den Haag
ADO Den Haag had niet het recht om André Wetzel in december vorig jaar op staande voet te ontslaan. Dat heeft de arbitragecommissie van de KNVB bepaald. De commissie kwam ook tot de conclusie dat de arbeidsrelatie dusdanig verstoord is, dat die per 1 april moet worden ontbonden. De eredivisieclub moet de technisch directeur een vergoeding van 100.000 euro betalen.
Wetzel werd op 22 december vorig jaar op straat gezet. De directie en de raad van commissarissen waren van mening dat Wetzel een paar dagen eerder in een interview in de Volkskrant de club in diskrediet had gebracht. De technisch directeur besloot zijn ontslag aan te vechten bij de arbitragecommissie.

Koos Terpstra: ‘We zijn de greep op ons eigen bestaan kwijt’ -VII-

‘Een uitweg is er altijd, al gaat die al te vaak gepaard met ontzettend veel ellende. Maar er is een uitweg. Er is altijd weer een nieuwe generatie. Die gaat het oppakken. Het kan niet anders.'

Koos Terpstra: ‘We zijn de greep op ons eigen bestaan kwijt’ -VI-

‘Het Gemeentelijk Vervoerbedrijf van Amsterdam heeft drie directeuren. Alle drie verdienen ze meer dan de Balkenendenorm. Dat zijn dezelfde mongolen, want een ander woord wil ik hier niet gebruiken, die tegen de chauffeurs hebben gezegd: als jullie de dienstregeling niet halen, moeten jullie hier en daar een halte overslaan. Want ze rekenen erop dat ze niet worden beoordeeld op hun werk, maar op de dienstregeling. Dus rijdt de bus de halte voorbij waar mensen staan te wachten in de regen.
‘Wat me eraan herinnert dat diezelfde directie destijds bij de introductie van nieuwe pontjes over het IJ de belofte niet kon waarmaken dat de boten elke vijf minuten zouden varen. Men vond een briljante oplossing. Jarenlang heeft bij de pont een klok gehangen – en ik lieg niet – die zes minuten deed over elke vijf minuten.
‘Ik vind het bedrag van die Balkenendenorm niet eens zo hoog, maar we hadden afgesproken dat in de ambtelijke dienst niemand meer krijgt dan wat Balkenende verdient. Toch strijkt de leiding van tram en bus meer op dan Balkenende. En dat geldt niet voor één directeur, maar voor drie directeuren. Wat moeten gewone mensen nog geloven?’

Koos Terpstra: ‘We zijn de greep op ons eigen bestaan kwijt’ -V-

Hij is nog lang niet klaar.
‘Ik bel. Ik ga de wachtlijst in. Ik had het van de week met de NS. Ze willen dat ik mijn kaartje koop via internet. Hou de mensen weg van het loket.
‘Oké, ik koop mijn kaartje via internet, maar het lukte niet om te betalen. Het ding deed het niet. Het gaf ‘error’. Dan denk je: oké, later nog een keer proberen. Uiteindelijk ben je algauw twee uur bezig, het ding bleef maar ‘error’ vermelden.
‘Ik dacht: ik ga maar bellen. 35 cent per minuut. Op het bandje stellen ze je gerust, ze zeggen: we vragen voor dit gesprek niet meer dan 17,50 euro. Dat is al een onbeschoftheid van hier tot Tokio. Normaal gedrag, beleefd gedrag zou zijn dat als ik op mijn scherm voortdurend een ‘error’ krijg, de NS dit opmerkt en mij gaat bellen: meneer, we zien dat u heel veel moeite doet om bij ons een reis te boeken, hoe kunnen wij u helpen? Kunnen wij even samen kijken hoe we dit gaan oplossen, want u heeft al zoveel voor ons gedaan. Dat zou normaal zijn, toch?
‘Ik kreeg een poppetje op mijn telefoonscherm. Het poppetje heette Sophie. Sophie bestaat dus niet. Een stem zei: ‘Sophie gaat u met alles helpen.’ Ben ik soms debiel?
‘Sophie sprong wat op en neer, en de stem zei: ‘Sophie adviseert u zus en zo te doen.’ Dat deed ik. Het resultaat: error. Ondertussen – mag ik dat er nog even bij zeggen – had ik telkens alles opnieuw moeten invullen. Het is niet zo dat Sophie tegen je zegt: ‘ik heb natuurlijk al lang uw gegevens, sorry voor alle narigheid, maar die formulieren hoeft u uiteraard niet meer in te vullen.’ Zo is het niet. Dus ik vul opnieuw alles in, het resultaat is error, ik bent vastgelopen en klemgezet, en vervolgens krijg ik de vraag voorgelegd: ‘Heeft Sophie u goed geholpen?’
Na omzwervingen kreeg hij een levende mevrouw aan de telefoon.
‘Je legt je probleem voor, ze zegt: ‘Maar als u wilt betalen, moet u op uw computer de beveiliging uitschakelen.’ Waarop ik zeg: ‘Dat is toch een beetje raar? Altijd als ik moet pinnen, krijg ik te horen dat ik vooral niemand moet laten meekoekeloeren, en nu zegt u dat ik de beveiliging moet uitschakelen.’ ‘Ja’, zegt ze, ‘maar doet u dat nu maar; weet u, u hóeft me niet te geloven, dan moet u het zelf weten’ – dat was de toon, hè. Ik zei nog eens: ‘Maar mevrouw, ik vind het raar’, en zij op een steeds barsere toon: ‘Ik zeg u wat u moet doen’.’
Oké, waar komt de onvrede vandaan?
‘De onvrede komt doordat je nergens bij kunt. We zijn op een aantal essentiële gebieden – de gezondheidszorg, de telefonie, de communicatie – in situaties terechtgekomen, met dank aan de overheid, waarin je totaal machteloos bent gemaakt.
‘Als je te maken krijgt met organisaties die maar met één vraag bezig zijn, namelijk hoe ga ik deze figuur helemaal leegtrekken terwijl ik hem op zo groot mogelijke afstand houd, dan vraag je om razernij onder de mensen. ‘
Zijn we de greep kwijt op ons eigen bestaan?
‘Ja, maar dat is nog niet het ergste. Als gezegd zou worden: oké jongens, jullie worden belazerd door telefoonmaatschappijen en andere publieke diensten, we weten het, we kunnen of willen er niets aan doen, dan is daar tot op zekere hoogte mee te leven. Ik bedoel, er zijn meer corrupte maatschappijen.
‘Maar dat gedaan wordt alsof – terwijl een grote meerderheid van de bevolking de onmacht ervaart –, dat maakt het erg.

Koos Terpstra: ‘We zijn de greep op ons eigen bestaan kwijt’ -IV-

We zijn bij ons onderwerp: de door anonieme machten opgedrongen veranderingen die je als burger onvrij maken, die je het gevoel geven dat je speelbal bent, er niet toe doet – en het verstikkende gevoel van machteloosheid dat vervolgens je deel is.
Wie het wantrouwen wil snappen van gewone mensen in de leiding van het land, zegt Koos Terpstra, wie op zoek is naar de diepere achtergronden van al die onlustgevoelens, moet zich eens realiseren hoe anoniem ons dagelijks leven is gemaakt.
Daar is ie: de ov-chipkaart!
Terpstra: ‘Wil je me woedend maken? Om te beginnen: ze zeggen dat je hem krijgt, de ov-chipkaart. Maar ze nemen je de strippenkaart af.
‘Wat er vervolgens gebeurt is echt schandalig en nog nooit vertoond. Er is een instelling die jou een kaart geeft. Je moet die kaart voor een kastje houden, bij het ingaan en het uitgaan. Dan schrijven zij regelrecht een bedrag van je bankrekening af, zonder dat je erbij kunt en zonder dat je een papier ontvangt dat aantoont dat je inderdaad in A en in B bent geweest. En als het ergens fout gaat, heb jij het probleem. De Nederlandse overheid doet alsof het zo hoort.
‘Ik las in de krant dat als je geen saldo hebt – wat een heleboel mensen met regelmaat overkomt – de chipkaart wordt afgesloten zonder dat jou iets wordt gezegd.
‘Iedereen in Nederland roept steeds: waar zit die onvrede, wat gebeurt er toch met dit land? Naar mijn gevoel zit het voor een heel groot deel in de anonimisering. Met dank aan de Nederlandse regering die publieke voorzieningen en publieke diensten op grote schaal verpatst heeft aan de markt.
‘Je wordt overal met een kluitje in het riet gestuurd. Ik vraag je: waar denk je dat agressie vandaan komt? Ik weet waar agressie vandaan komt. Van het feit dat je eindeloos van de kast naar de muur wordt gestuurd. Als je dan eindelijk iemand te pakken hebt van wie je in de verte vermoedt dat hij wel eens verantwoordelijk zou kunnen zijn, gaat zo’n vent boeten voor de hele klerezooi. En niet zo’n beetje ook.
‘Er is een machteloosheid in ons dagelijks leven gekomen die gigantisch is. Je kunt nergens meer bij. Je wordt helemaal gek gemaakt. En dan proberen ze aan je neus te hangen dat de klant steeds onvriendelijker wordt. Nee, nee, nee, nee. De onbeschoftheid zit aan de andere kant.’

Koos Terpstra: ‘We zijn de greep op ons eigen bestaan kwijt’ -III-

‘Ik begrijp ook wel dat wie binnenhaalt, altijd een hoop kwijtraakt. Maar als je je hart volgt, zijn er geen compromissen. Als je zegt dat je zult strijden voor een zaak, dan strijd je voor die zaak. In zekere zin doet de uitkomst dan niet meer ter zake. Strijden is helderheid. Maar politiek is langzamerhand verworden tot niks meer zeggen.’

Koos Terpstra: ‘We zijn de greep op ons eigen bestaan kwijt’ -II-

‘Ik zie aan anderen dat ik niet meer jong ben. Ik kom op straat een leuk meisje tegen, ik kijk naar haar, zij kijkt langs me heen alsof ik niet besta. O, denk ik dan, hier staat een oude man naar een leuk meisje te kijken. Anderen maken je ouder. Als ik alleen op een eiland had gewoond, was er niks aan de hand geweest.’

Koos Terpstra: ‘We zijn de greep op ons eigen bestaan kwijt’ -I-

In de Volkskrant van 10 mei -katern 4, pagina 07- een groot en interessant -gezien zijn opvattingen- gesprek met Koos Terpstra, toneelschrijver, geïnterviewd door Jan Tromp.
Ik ga jullie van een aantal citaten deelgenoot maken.
''De kunst is elke keer opnieuw te ervaren wat er gebeurt. Dat is voor mij de essentie van geluk.’

Jullie ontkomen er niet aan

Omdat ik na zo lange tijd stilte weer energiek begonnen ben ontkomen jullie er niet aan dat ik eerst eens het 'gespaarde' weg ga werken. En ga dit ook nog 'terug in de tijd' doen ook. Je bent gewaarschuwd.
In de Volkskrant van 8 mei, p. 6, een stukje van Malou van Hintum over de opvattingen van Felix Steemers die op 11 mei aan de Vrije Universiteit in Amsterdam zijn proefschrift 'Blijvende inzetbaarheid in langere loopbanen' verdedigde.
Ik zal er een en ander uit citeren:


"Ervaring als een optelsom van gewerkte jaren is onbelangrijk"
"Steemers rekent ook af met de mythe dat opleidingen en trainingen de inzetbaarheid van werknemers vergroten. Waar trainingen vooral toe leiden, zegt hij, is overwaardering van de eigen competenties en een hoger salaris. Ze belonen de inzetbaarheid van het verleden, maar leveren geen bijdrage aan die van de toekomst."
"Wat er wél toe doet, is wat Steemers ‘cognitieve flexibiliteit’ noemt: de houding van werknemers tegenover veranderende taken en situaties. Werknemers die leergierig zijn en reflecteren op hun eigen manier van werken en denken, zullen gemakkelijker nieuwe inzichten, kennis en vaardigheden opdoen dan mensen die werken op de automatische piloot. Ook dat heeft met leeftijd niet zo veel te maken – al zal het voor velen waarschijnlijk schrikken zijn dat werknemers volgens Steemers’ onderzoek al vanaf 35 jaar minder goed inzetbaar zijn. Dan heb je nog zeker dertig jaar te gaan!"

Dus geen last meer van ...

" ' ... Acht uur?' vroeg Sean. 'Niet iedereen begint zijn dag bij het krieken van de ochtend. Misschien is mevrouw Gallagher wel het negen-tot-vijftype.' Aidan was geen ochtendmens. Hij voelde mee met al die mensen die iedere ochtend hun nog maar halfwakkere lichamen naar kantoor moesten slepen om productief te zijn volgens het schema van een ander."

Heather Lowell, Afrekening in bloed, p. 64

In deemoed

In deemoed, inderdaad. Ik weet het: 'je bent te lang alleen geweest'. Andere bezigheden, verplichtingen weerhielden me. Maar nu, vakantietijd, weer volop goede voornemens. En ik las ook weer, dus een citaat:
'Zoiets mag ík binnenkort doen, als ik met pensioen ga. Dan kan ik gaan slapen wanneer ik er zin in heb. ...'

Vidar Sundstol, Land van dromen, p. 253

Het is maar dat jullie het weten.

Verwoestende ouwemannenleeftijd - Mankell

"... had de ouderdom zijn klauwen nu serieus in hem geslagen. Had hij dat stadium al bereikt? Was hij in de buurt van de verwoestende ouwemannenleeftijd, waarin hij steeds krachtelozer zou worden?"

Henning Mankell, De gekwelde man, p. 311

Schoolplatentijd - Mankell

"Even overviel hem een nostalgisch verlangen terug naar de 'schoolplatentijd', maar hij verjoeg zijn herinneringsbeelden. Hij wist dat sentimentaliteit over het verleden de gedachte aan zijn toekomstige ouderdom aleen maar extra pijnlijk en angstaanjagend zou maken."

Henning Mankell, De gekwelde man, p. 176

Ledigheid - Mankell

"Hij was zijn ledigheid met spookbeelden aan het vullen, dacht hij. Misschien was het een inleidende oefening voor de ellende die zou komen wanneer hij uiteindelijk ook de gevangene werd van de onvermijdelijke pensionering?"

Henning Mankell, De gekwelde man, p. 135

De wildgroei -in grootte en bezetting- van organisaties

Ook in AOB, Het Onderwijsblad, nr. 5, 13 maart 2010, op p. 22:
Het inzicht van Plasterk dat er meer gedaan -had- moet-en- worden aan de wildgroei -in grootte en bezetting- van organisaties. Rijkelijk laat maar wel inkeer dus -of een niet-afgemaakt beleidsvoornemen...

" U kondigde een tweede actieplan aan, wat komt daar dan in?
"Dat je terug moet naar werkbare organisaties, kleinschaligheid, daar hebben we nu tot nu toe alleen de fusietoets voor ingevoerd. Maar er is natuurlijk al zoveel gefuseerd dat je instellingen ook weer zal moet ontvlechten, terugbrengen tot een werkbare organisaties. Er ligt dat idee van Staf Depla (PvdA-Kamerlid, red.) om het geld niet aan de besturen over te maken maar naar de locatie, de school. Dat is ingewikkeld, maar daar willen we de volgende periode mee bezig gaan.”
Ligt het probleem dan niet bij de besturen?
"Het probleem is dat door het alsmaar doorfuseren er nu, ongetwijfeld heel professionele, managers zitten die het voor het zeggen hebben. Vroeger had je bij het openbaar onderwijs invloed op het bestuur door de stem die je uitbracht tijdens de verkiezingen, en bij het bijzonder onderwijs zaten er vaak ouders in het bestuur. Van wie is de school nu? Waar moet je wezen als je het er niet mee eens bent? Het CDA vindt dat er niets aan de hand is, die wijst op de horizontale medezeggenschap. Van de autonomie van de besturen moet je afblijven. Maar ik vind dat langzamerhand de legitimatie van de huidige besturen onder druk staat. Aan wie leggen ze verantwoording af? Voor een sector waar we 35 miljard doorheen pompen, waar we onze kinderen aan toe vertrouwen, is dat toch een legitieme vraag. Het is publiek geld." "

Alweer Van Haperen!

AOB, Het Onderwijsblad, nr. 5, 13 maart 2010, p. 15.
Alweer Van Haperen.
Moet-ie maar niet van die ongenuanceerde, weinig onderbouwde uitspraken doen!

"Nog steeds ontwikkelen bevoegde leraren zich niet in de klas, maar zitten op kantoor naar een beeldscherm te staren, terwijl in de lokalen onbevoegde brokkenpiloten leerlingen in de gordijnen jagen. "

De geschiedenis van de liefde

"(‘Laten we onder een boom gaan staan,’ zei ze. ‘Waarom?’’Omdat dat leuker is.’ ‘Misschien moet jij op een stoel gaan zitten, dan kom ik naast je staan, zoals ze dat altijd met getrouwde mensen doen.’ ‘Dat is stom.’ ‘Waarom is dat stom?’ ‘Omdat we niet getrouwd zijn.’ ‘Moeten we elkaars hand vasthouden?’ ‘Dat mag niet.’ ‘Waarom niet?’ ‘Omdat de mensen het dan weten.’ ‘Wat weten?’ ‘Over ons.’ ‘Wat geeft het als ze het weten?’ ‘Het is beter als het een geheim is.’ ‘Waarom?’ ‘Dan kan niemand het van ons afpakken.’)"

Nicole Krauss, De geschiedenis van de liefde, p. 185/186

Fris en gezond

" Gunnarstranda keek haar een hele tijd aan. “Persoonlijk”, zei hij stijfjes, “gebruik ik al mijn tijd om mezelf fris en gezond te houden, door me verre te houden van lichaamsbeweging en matigheid, en een cursus Stoppen met roken, diëten en een goede nachtrust te vermijden.” "

Kjell Ola Dahl, De vierde overvaller, p. 180

Van haperen over BON

In 'Het onderwijsblad' -nr. 4, 27 februari 2010, p. 15 staat een column van Ton van Haperen over BON, Beter Onderwijs Nederland,:

Hierin wordt opgemerkt:
"Bovendien is een aanzienlijk deel van het ledenbestand bejaard en over the hill, lijkt de website op een therapeutische ontmoetingsplaats voor particuliere gevoelens van miskenning en is het gedachtegoed van de grote roerganger persoonsgebonden en intuïtief."
Verrek, nu maar hopen dat men niet iets dergelijks over mijn blog gaat opmerken.
Hoewel ...

Reacties, werkt dus 'een beetje'

Dankzij Hans' niet aflatende bemoeienis en hulp staat er nu trots 2x een reactie. Een reactie die ervan getuigt dat het nog niet geheel en al vloeiend verloopt, het kunnen reageren. Dus 'vinkte' ik nog maar eens hier en daar wat aan/af.

Ik kom er wel, hoor.

Uit de inkijkjes van Hans Vervoort -10-

"(...) het ontstaan van een loodzware top-down-organisatie waar tegenspraak niet geduld werd en 'eigenwijsheid' de slechtst denkbare eigenschap was. Een organisatie die pretendeerde langs korte lijnen te werken, maar terwijl vroeger de uitgever spin in het web was waar iedereen direct bij terecht kon, hing de huidige functionaris hoog boven de organisatie. Hij liet zien hoe duur dit allemaal uitpakte en welke negatieve gevolgen het had op allerlei fronten."

Hans Vervoort, Het Bedrijf - Confrontatie, p. 417

Reactie op 'Uit de inkijkjes van Hans Vervoort -9-'

Onder het vorige citaat had een reactie moeten staan, ware het niet dat 'de pogende indiener' ervan tegen het volgende opliep:
"Helaas kreeg ik die reactie niet door het poortje van uw weblog heen. Er moet een of ander profiel gekozen worden en dat lukte mij niet naar tevredenheid van uw douane."
Oei, ik heb vast mijn douane bij de aanmaak van mijn blog een korte cursus 'vertrouw-niemand;houd-de-poort-hermetisch-gesloten' gegeven. Maar daarmee, zo blijkt nu, onthoud ik iedereen de mogelijkheid om instemming te betuigen, gewag te maken van herkenning of om afgewend te reageren (om maar eens wat op te sommen). Maar, uiteindelijk ... zo weinig communicatief wil ik nu ook weer niet zijn; dus in de instellingen gedoken en vanaf heden mag een ieder zijn fluisteringen aan mijn regels toevoegen (hoop ik maar). Grijp je kans!
Deze inleiding natuurlijk mede om de spanning op te bouwen: wie wilde er nu reageren???
Ik citeer:
"Strikt genomen is dit niet mijn tekst (zoals u met de dubbele aanhalingstekens ook aangeeft), maar een citaat uit een brief van 3 advertentieverkopers aan hun botte chef. Maar ik had het zelf niet beter kunnen verwoorden.
Hans Vervoort"
LEUK!

Uit de inkijkjes van Hans Vervoort -9-

"'Van een chef verwachten wij input, planning en adviezen, geen dicatoriale commando's en dreigementen. Dat is niet de stijl van dit bedrijf en wij zouden het op prijs stellen als je je wat meer verdiepte in de werkwijze van de Weekbladpers en de markt voordat je ons van hot naar her stuurt voor (meestal) niets. Rapporteren doen we graag, voor apporteren zijn we minder geschikt.'"

Hans Vervoort, Het Bedrijf - Confrontatie, p. 278

Uit de inkijkjes van Hans Vervoort -8-

Ik gaf al aan dat je waar je in citaten 'Weekbladpers Tijdschriften' tegenkomt dit kunt vervangen door iedere goedbedoelde instelling die je maar wilt, hè ...
"Nu begon hij te beseffen dat hij al die jaren geboft had. De Weekbladpers was een vat vol tegenstellingen en niets ging er ooit vanzelf. Maar er was weinig echte agressie tegenover elkaar en veel overeenstemming over wat men wel of niet belangrijk vond in het werk. De liefde voor de bladen stond voorop en ook het idee dat het bedrijf van de werknemers zelf was, sprak iedereen aan. De mierenhoop was, uiteindelijk, één grote familie van gelijkgestemden. En niemand was bang voor zijn hachje of zijn baan. En dat was nu plotseling aan het veranderen. (...) Maar die persoonlijke ergernis viel in het niet bij wat er nu aan de hand was. Angst en willekeur waren het bedrijf binnengeslopen. En het was Hans niet goed mogelijk om daar met ironie naar te kijken of er vrolijk over te schrijven."

Hans Vervoort, Het Bedrijf - Confrontatie, p. 277

Uit de inkijkjes van Hans Vervoort -7-

"Ik heb acht jaar lang 60 uur per week gewerkt om de cultuurbladen weer in de zwarte cijfers te krijgen. En kijk nu eens. Een steeds verticaler organisatie met steeds meer mensen, en cijfers die steeds roder worden. En dan moet ik lijdelijk gaan toekijken? Zo zit ik niet in elkaar."

Hans Vervoort, Het Bedrijf - Confrontatie, p. 276

Uit de inkijkjes van Hans Vervoort -6-

"... dat ik voor hard werken en een goed rendement ben, maar dat ik het nog belangrijker vind dat we fluitend naar het werk gaan (...) en het gevoel hebben dat we zelf ons lot bepalen."

Hans Vervoort, Het Bedrijf - Confrontatie, p. 273

Uit de inkijkjes van Hans Vervoort -5-

Waar je in citaten 'Weekbladpers Tijdschriften' tegenkomt kun je dit vervangen door iedere goedbedoelde instelling die je maar wilt ...
"Weekbladpers Tijdschriften is in de rui. Nieuwe mensen met nieuwe ideeën, een ambitieus expansieplan, stringenter winstnormen, een hiërarchischer structuur (een beetje ouderwets, vind ik dat persoonlijk), meer vergaderingen en minder overleg."

Hans Vervoort, Het Bedrijf - Confrontatie, p. 272/273

Uit de inkijkjes van Hans Vervoort -4-

de combinatie van domheid en arrogantie die het voor het zeggen heeft; onervarenheid, in combinatie met geloof in eigen kunnen; een wandelende tijdbom: herken je dit??
En dan vergeet hij nog te vermelden: het eikenhouten bord voor de kop, het totaal niet reflecteren op eigen kunnen!
"Hij rekende voor dat het afstoten van onze Wereld de Weekbladpers armer zou maken en besloot met de hoop uit te spreken dat het voornemen heroverwogen werd.
Hij stuurde het stuk naar de directievergadering en kreeg er geen antwoord op. Enkele maanden later besloot de directie met goedkeuring van de OR om het contract met NOVIB over onze Wereld op te zeggen.
'Kan jij daar niet nog iets aan doen?' vroeg redacteur Willy van Rooijen aan Hans toen ze elkaar tegenkwamen.
'Nee,' zei hij treurig, 'de combinatie van domheid en arrogantie die het nu voor het zeggen heeft is dodelijk.'
Het was eruit voordat hij het wist en toen hij het gezegd had, wist hij dat het waar was. Haar onervarenheid, in combinatie met haar geloof in eigen kunnen, maakte Lize tot een wandelende tijdbom.
En hij had haar zo graag alles overgedragen wat hij wist.
'Als je de leiding over een bedrijf krijgt loont het de moeite om er eens goed naar te kijken voordat je dingen anders gaat doen,' had hij haar willen zeggen. 'Dan merk je dat een bedrijf een levend organisme is dat uit zichzelf een groot aantal problemen oplost. Ook al ziet die oplossing er soms wat vreemd en geïmproviseerd uit, het kan een stap zijn in de evolutie.'
Hij had haar willen vertellen over Rinus' gouden uitspraak dat ergens in het bedrijf iemand zit die elke week of maand iets kleins doet dat essentieel is voor het bedrijf, en als hij met vakantie is of ziek en vergeet het over te dragen, dat er dan iets rampzaligs gebeurt."

Hans Vervoort, Het Bedrijf - Confrontatie, p. 206/207

Uit de inkijkjes van Hans Vervoort -3-

Over de herkenbare 'niet-lezers/vluchtige scanners' en de 'A4-bobo's'
"Hij verwachtte dat ze het een en ander te vragen zou hebben naar aanleiding van dit stuk, maar ze had het niet bij zich en gaandeweg het gesprek besefte Hans dat ze het vermoedelijk ook niet gelezen had, of alleen maar vluchtig gescand. Zou zij een van die mensen zijn die alleen via gesprekken informatie opnam?"
Dit citaat wordt als volgt voortgezet:
"Of behoorde zij tot de A4-bobo's die alles wat meer dan een A4 vergde als geouwehoer bestempelden? Kees had dat virus ook ergens opgedaan, en hoewel Hans hem graag mocht kon hij het niet nalaten telkens als Kees tegen iemand zei: 'Doe mij daarover een A4'tje'dat aante vullen: ''of zoveel langer als je nodig hebt.'"

Hans Vervoort, Het Bedrijf - Confrontatie, p. 163

Uit de inkijkjes van Hans Vervoort -2-

"Waarom was de behoefte aan zeggenschap bij werknemers zo afgenomen, vroeg Hans zich af. Het was vermoedelijk alleen te verklaren uit het totaal verdwijnen van het idee dat een bedrijf een levend organisme is, dat bestaat dankzij de liefde en de ijver van wie er werken. Werknemers zijn vooral bezig met hun eigen loopbaan. En waarom zou je inspraak willen in een bedrijf dat je elk moment kan verlaten voor een betere baan?"

Hans Vervoort, Het Bedrijf - Confrontatie, p. 423/424

Van Annie -3-

Omdat de wereld zo boos is, mag je niet lachen, niet genieten, niet spelen, niet gek doen. En je mag niet fijn warm thuis zitten en het fijn hebben zolang er in de wereld nog zoveel... o - noem de hele rotreut maar weer op - is ... Alleen maar boos leidt tot angst, agressie en het machteloos doodverklaren van alles en iedereen.

Annie M.G. Schmidt in 'Anna' van Annejet van der Zijl, p. 303

De andere kant van veilig mopperen

De Volkskrant publiceerde op 28 januari een artikel

onder de titel ‘Alleen mopperen op de gang is voor de leraar wel zo veilig’.
Enkele uitspraken:
"We durven het onderwijs nog steeds niet over te laten aan degenen die ervoor zijn aangesteld. Er heerst nog altijd veel voogdij vanuit besturen en de bovenschoolse managers."
"‘Hoe komt het dat de docent zich zo weinig laat horen? Wellicht omdat hij het ook wel lekker vindt. Het biedt veiligheid als hij er zelf niets aan hoeft te doen.’ "
"‘Maak leraren eigenaar van hun resultaten, geef hun vertrouwen, breek de angstcultuur op scholen af, zodat leraren en schoolleiders weer wat durven.’ "

Van Annie -2-

Ze was heel aardig, maar je moest haar niet tegen je hebben. Als ze zich aangevallen voelde, kon ze heel venijnig en assertief uit de hoek komen.

Gislebert Thierens over Annie M.G. Schmidt in 'Anna' van Annejet van der Zijl, p. 280

Van Annie

"Oud en versleten, veracht en vergeten"

Uitspraak van de moeder van Annie M.G. Schmidt in 'Anna' van Annejet van der Zijl, p. 228

Uit de inkijkjes van Hans Vervoort -1-

"Er volgden grootscheepse verhuizingen want Lize had al vrij snel een mooie kamer op de begane grond betrokken en wilde al haar afdelingen om zich heen hebben. Dat betekende verbouwingen en opknapbeurten, ook voor het nieuwe personeel dat zij aantrok. Hans' suggestie dat je als uitgever de lezerswerving direct onder je hoede moet hebben was Lize slecht bevallen. Er was een nieuw Hoofd Lezerswerving aangetrokken, en een secretaresse. Ook op andere plekken nam de bezetting snel toe. In het begin had Hans het gevoel dat hij spijkers op laag water zocht, maar geleidelijk aan besefte hij: hier is een ommezwaai aan de hand. Het is niet meer zo dat de directie het bedrijf dient, welnee, het bedrijf heeft een Leider aangetrokken en moet zich aan haar wensen aanpassen. En de Leider neemt haar verantwoordelijkheid pas als alles precies zo georganiseerd is als zij wil. En dat was een nogal dure organisatie, kon hij in de administratieve overzichten zien."

Hans Vervoort, Het Bedrijf - Confrontatie, p. 198/199

Geinige uitspraak

Tijdens de bijeenkomst van de commissie van de Tweede Kamer die de kredietcrisis onderzoekt zei William White, oud-adviseur Bank voor Internationale Betalingen, volgens de Volkskrant van vandaag het volgende:


‘Pas als het eb wordt, zie je wie zijn zwembroek niet aanheeft'.

Dit is tè kinderachtig

Maar moest toch even, kon het gewoon niet laten.
Vandaag in de Volkskrant:

En waarom moest het dan en waarom kinderachtig? Gewoon doordat het om een opvallendheid door een naam gaat.
Immers er staat:

Ontucht met dieren wettelijk verboden

Nederland doet weer een stapje richting beschaving. Op het plegen van ‘ontuchtige handelingen’ met dieren komt anderhalf jaar celstraf te staan. Ook het in bezit hebben, maken en verspreiden van dierenporno wordt expliciet verboden. De Eerste Kamer heeft dinsdag het initiatiefwetsvoorstel van Tweede Kamerlid Harm Evert Waalkens van de PvdA aangenomen. De Tweede Kamer was unaniem voor het verbod op seks met dieren. In de Eerste Kamer waren VVD en CDA tegen. VVD-senator Schaap noemt het verbod ‘onuitvoerbaar en niet handhaafbaar’.

Hè, Hè, daar is-ie eindelijk weer

Ja, wederom.
Heeft wel even geduurd. Werd zo in beslag genomen door dingen die móesten en die voorrang hadden... Maar, vanaf heden hoop ik weer met een gebeterd leven met regelmaat aanwezig te zijn.
We gaan het zien.