Het vagevuur

"Perlman hoestte in zijn hand. Zijn longen deden pijn. Hij wou dat hij kon kappen met die nicotineverslaving. 'Soms sta ik 's morgens op en dan kriebelt mijn keel, mijn blaas staat op knappen, mijn botten doen zeer en dan denk ik: nou is het genoeg, dit is de dag dat ik mijn ontslag indien en dat ze allemaal doodvallen.'
'Pensionering,' zei Scullion.
'Ja. Boulevard Avondrood. Ik zou in het park kunnen gaan zitten om kruimeltjes aan de vogeltjes te voeren. Ik zou een hondje kunnen kopen om mee uit wandelen te nemen en dan geduldig te wachten terwijl het poept.'
'Je hebt nog een aantal goeie jaren in je', zei Scullion.
'Zou je een beetje meer enthousiasme in je stem kunnen leggen als je dat zegt, Sandy? Ik wil overtuigd worden. Wat ben ik zonder mijn werk? Een man zonder inhoud. Een levende dode. ...' "

Campbell Armstrong, Het vagevuur, p. 274