Ook een flinke dosis stress

Volkskrant, 28 december 2009, p. 7.
Je ziet, ik ben echt een beetje 'schoon schip' aan het maken.
"Welverdiende rust met af en toe een potje bridge en eindelijk tijd voor die cursus nordic walking. Naast zeeën van tijd brengt het pensioen ook een flinke dosis stress met zich mee.
...
De abrupte overgang van het dagelijkse werkritme naar het nietsdoen, is voor velen problematisch. ‘Die omschakeling wordt als een grote schok ervaren’, ... ‘Plots is er heel veel vrije tijd die zinvol moet worden ingevuld. En dat brengt de nodige stress met zich mee.’
Hierin blijkt wel een verschil tussen hogeropgeleiden en lageropgeleiden te bestaan.
... Hogeropgeleiden, daarentegen, zien het pensioen vaker als een zwart gat.’ Dat heeft voor een deel met de status van het werk te maken die dan ineens wegvalt.
De plotselinge grote dosis vrije tijd blijkt een terugkerend struikelblok. Gepensioneerden kunnen zich vaak geen voorstelling maken van hoe die tijd in te vullen.
...
Belangrijkste voorwaarde: het behouden van waardering van collega’s.
Want daar schort het nog wel eens aan. ‘55-plussers voelen zich op het eind van hun carrière vaak alleen binnen het bedrijf’, zegt De Ruyck. ‘Die laatste jaren worden vaak niet als een happy end ervaren. Oude vrienden en collega’s zijn al weg en jongeren besturen het bedrijf op een andere manier.’
Door de generatiekloof tussen de ouderen en de jonge honden voelt de 55-plusser zich ‘achteruitgeschoven’ en niet gewaardeerd voor de kennis en ervaring die ze in huis hebben."
Tja, als je je ziel en zaligheid afhankelijk maakt van de waardering van collega's en dit niet in en voor jezelf kunt bepalen, tja, dan ....
Niet alleen opvoeding begint bij jezelf, ook waardering dus. Het heet niet voor niets 'zelfwaardering'.