dinsdag 28 december 2010

Altijd hetzelfde liedje

Hermsen, gepromoveerd filosofe en moeder van twee – toen
nog kleine – kinderen, werkte als docent en onderzoeker aan
de Universiteit van Tilburg. Het ‘gekloot’ daar, zoals ze het
noemt, het seksisme, de kantoorpolitiek: ook dat allemaal
droeg eraan bij dat ze een midlifecrisis kreeg.
Hermsen: ‘Ik was bright en bevlogen, ik dacht echt dat het om
de inhoud zou gaan.Maar het ging om macht, om het politieke
spel, om de poppetjes. Ik deed niet mee en dat heeft me
mijn carrière aan de universiteit gekost.Maar ik ga liever zo
dood dan dat het me om de poppetjes was gegaan.
‘Ik voelde daar helemaal niet de vrijheid om te maken wat ik
wilde maken.Waar het om ging was om in een soort steenkolen-
Engels – alles moet in het Engels en dat beheerst eigenlijk
niemand goed genoeg – internationale publicaties te
leveren voor wetenschappelijke bladen waar bepaalde heren,
meestal heren, het voor het zeggen hebben. Het werkt volgens
een ranking-systeem, zo schuif je op in de hiërarchie en
daar was het allemaal om begonnen. Ik dacht: ik ga hier niet
langer aan meedoen.Mijn collega’s weten allemaal wel hoe
het zit met Hannah Arendt en Heidegger, het ging mij om de
rest van de mensen die het nog níet weten.’
Joke Hermsen, Volkskrant magazine, 25.12.2010, p. 53
>

maandag 27 december 2010

De wereld vergaat niet

‘Zelf zit ik ook wel zo in elkaar. De wereld vergaat niet als je
er niet meer bent. Je draagt je steentje bij, naar beste kunnen,
maar je doet er natuurlijk niet echt toe, op planeet aarde. Ik
doe wel heel belangrijk, maar in het grote geheel stelt het
geen fuck voor.’
Bart Chabot, Volkskrant magazine, 25.12.2010, p. 69
>

dinsdag 14 december 2010

Varkens en sluipende rechtsorde

In het Tijdschrift voor Orthopedagogiek verschijnt in februari een artikel van Henk Batelaan, Cees Grol & Josef Sennekool getiteld 'Orde in passend onderwijs? -
Een analyse van de betekenis van het begrip ‘Bruikbare Rechtsorde’ voor het ontstaansproces van ‘Passend Onderwijs’.
Zij stellen:

"Men kan zich de vraag stellen of deregulering voor minder overheidscontrole zorgt of dat het slechts een schijnbeweging is waar de burger wat meer vrijheid krijgt maar zich gecontroleerd weet door de overheid: het toezicht is, vrijwel aan het zicht onttrokken, wel degelijk aanwezig. En de burger dient zich te gedragen zoals van hem verwacht wordt. Oftewel, de overheid heeft passend onderwijs geïntroduceerd; van de besturen wordt nu verwacht dat zij gaan overleggen hoe zij hun zorgplicht voor de uitvoering van dit beleid gestalte gaan geven."
En vreemd, maar vandaag las ik een artikel in de Volkskrant dat daar een uiterst boeiend beeld van schetst 'De geluksmachine: De 'inspectievakantie' - De roep om toezicht is overal'.
De Volkskrant, 14 december, p. 4

"John van Paassen schampert achter zijn batterij computers voor de varkensadministratie. Elke week moet hij invoeren hoeveel dieren hij heeft. Eigenlijk elke dag, maar dat verdomt hij. 'Die beloofde lastenverlichting is vooral een lastenverschuiving'. Vroeger kwamen ze in het jaar van vier instanties langs voor controle, de AID, het waterschap, de provincie en de gemeente. Nu komen ze alleen nog voor steekproeven, om te zien of John de boel niet flest. Het betekent: hou alles zelf maar bij. Je mestboekhouding, de ziektes, de aantallen dieren, de vrachtbrieven naar de slachterij, het zaai- en pootgoed. Straks is er geen controle meer, alleen nog zelfcontrole. 'Die hele verantwoordelijkheid komt op ons bordje neer.'

Het lijkt een briljante zet van de overheid. Het verzoenen van het ogenschijnlijk onverzoenbare. In het regeerakkoord staat de trotse aankondiging dat er per 1 januari een 'inspectievakantie' voor bedrijven aankomt. 'Bij deugdelijke zelfregulering', staat erbij, zal er minder worden gecontroleerd. Een kleinere overheid, maar niet minder greep op de zaken. De droom van elke minister. En een kostenverschuiving, aangezien John van Paassen zijn zelfcontrole ook zelf betaalt. "

En
"Eén ding kom je niet tegen in het regeerakkoord. Een helder oordeel wat er voortaan niet meer wordt gesurveilleerd en gecontroleerd. Premier Rutte zou eens moeten uitleggen waar de staat geen verantwoordelijkheid meer neemt. Ook als er een café in brand vliegt, of als de treinen na een nachtvorst niet meer verder willen, als er een besmettelijke ziekte uitbreekt, of als er een bank failliet gaat. Zolang dat niet gebeurt, draait die geluksmachine overuren. Laatste nieuws: er moet meer controle komen op werknemers van kinderdagverblijven."

donderdag 9 december 2010

Bericht waar je verstand bij stilstaat...

Lees maar
Volkskrant 03.11, katern 1 pagina 6

woensdag 8 december 2010

Ik had allerhande

ideeën voor de toekomst in mijn afscheidspresentatie opgesomd. Maar hier had ik niet aan gedacht:

Volkskrant 29.10, katern 1 pagina 6