Citaat om het jaar mooi af te sluiten

'Omdat ik opzag tegen een van je uitbarstingen. David, ik kan mijn leven niet leiden op basis van wat jij al dan niet graag wilt dat ik doe. Niet meer. Je doet alsof alles wat ik doe onderdeel is van jouw levensverhaal. Jij bent de hoofdpersoon, ik ben een bijfiguur die pas halverwege opkomt. Nou, in tegenstelling tot wat jij denkt, zijn mensen niet verdeeld in hoofd- en bijfiguren. Ik speel geen bijrol. Ik heb een eigen leven dat even belangrijk voor mij is als het jouwe voor jou, en in mijn leven ben ik degene die de beslissingen neemt.'

J. M. Coetzee, In Ongenade, p. 228

In januari op een gegeven moment verder ...

De vinger op de zere plek van de machthebbers en ...

Zie het bericht van afgelopen zaterdag. Zo snel gaat het dus!

Zaterdag was André Wetzel al geschorst als directeur voetbalzaken van ADO Den Haag vanwege zijn scherpe kritiek op de raad van commissarissen. Dinsdag besloot de raad Wetzel op staande voet te ontslaan vanwege zijn uitlatingen in een interview met de Volkskrant.
(...)
Dinsdagavond kreeg Wetzel te horen dat hij met zijn ‘beledigende en schofferende opmerkingen’ de club doelbewust schade had berokkend.

Waardigheid

‘Mijn grootvader heeft bij de partizanen gevochten. In de winter van ’42 werd hij gevangengenomen door Ustasa. Werd in een Duits gevangenenkamp buiten Kragujevac gezet. De omstandigheden waren verschrikkelijk, ze kregen geen eten, werden elke dag mishandeld, mochten hun familie niet zien. Ze leden aan ziektes, longontsteking, tyfus, tbc en stierven als vliegen. Maar grootvader was taai. Weigerde op te geven. Het werd lente en het was bijna Pasen. Mijn grootvader en een paar andere gevangenen besloten om Pasen te vieren zoals het hoort. Je weet wel, Servisch-orthodox, met vasten. Ze werkten in een soort fabriek waar banden gefabriceerd werden. Van zeven uur ’s ochtends tot twaalf uur ’s nachts, met normaal gesproken één kleine portie voedsel per dag. Een Duitse bewaarder kwam erachter dat ze vastten en dat ze om Jezus’ lijden te gedenken die dag geen melk, vlees en eieren aten. Hij ging naar een kampchef en kreeg toestemming om extra eten te bestellen. Daar in de fabriek waar grootvader slavenarbeid verrichtte, diende de bewaker een feestmaaltijd op. Ham, worst, karbonade, lver, vis, kaas, eieren. Grootvader was vermagerd en de dag voor het vasten was hij al uitgehongerd. Hij leed aan een soort scheurbuik, verloor zijn tanden als een zesjarige. De bewaker schreeuwde tegen ze: wie eet, hoeft de hele week niet te werken. Stel je die verleiding eens voor, voor één keer te mogen eten tot je genoeg hebt. Uit kunnen rusten. Maar ze hadden nu eenmaal afgesproken dat ze op orthodoxe wijze zouden vasten. De bewaker probeerde ze naar de tafel te sleuren en ze te dwingen te eten. Eén man kon geen weerstand meer bieden. De bewaker kreeg hem tegen de grond. Hield zijn handen op een of andere manier vast en dwong hem zijn mond open te doen. Toen greep grootvader in. Hij sloeg met een ijzeren staaf op het hoofd van de Duitser.’
Mrado onderbrak Nenads verhaal: ‘Heel goed.’
‘Ja, de bewaker ging tegen de vlakte. Als kind vroeg ik mijn grootvader altijd hoe hij dat durfde. Weet je wat hij zei?’
‘Nee. Ik heb dit verhaal nog niet eerder gehoord.’
‘Hij zei het volgende. “Ik ben niet gelovig of religieus. Maar de waardigheid, Nenad, de Servische waardigheid. De bewaker trapte op het eergevoel van die man, en daarmee trapte hij op het mijne. Ik deed het niet voor Jezus, ik deed het voor de eer.” Hij heeft er flink voor moeten boeten, opa. Ik weet nog hoe krom zijn armen waren toen ik klein was. Maar het kon hem niet deren. Hij wist dat hij zijn waardigheid had behouden.’

Jens Lapidus, Snel geld, p. 393

Piramidale organisaties: soortgelijke problemen dus

Vandaag in de Volkskrant een interview met André Wetzel, directeur voetbalzaken van ADO onder de titel 'De directeur is de regie kwijt'.

Er wordt gesproken van een machtsstrijd en dat de directeur voetbalzaken lijnrecht tegenover de raad van commissarissen staat.
Laten we de herkenbaarheid maar een handje helpen door enige citaten op te nemen:
‘Ik wil geen marionet van de raad van commissarissen zijn’, zegt de 58-jarige Wetzel, die in mei 2008 als trainer terugkeerde bij ADO en een jaar later Raymond Atteveld aanstelde. ‘Ik laat niet over me heen lopen. De raad heeft mijn regie getorpedeerd. Heel Nederland kan zien dat ik de club zo niet kan managen. Als ik op deze wijze word gepasseerd, ontstaat er een onwerkbare situatie.’
Wetzel, fel: ‘Gepasseerd is nog netjes uitgedrukt. Ik voel me gepiepeld.’

‘Ik werd ten onrechte wel eens André Allmighty genoemd. Ik bespreek juist alles met de raad van commissarissen. Maar het kan niet zo zijn dat bestuurders die niet geschoold zijn in de voetballerij voor mij gaan bepalen hoe het beleid wordt uitgevoerd. Als ik de verantwoordelijkheid draag, moeten de bevoegdheden ook bij mij liggen.’

Wetzel verlangt van de commissarissen dat ze niet tornen aan zijn bevoegdheden, zich onthouden van nieuwe interventies en terughoudend zijn in hun uitlatingen in de media. ‘Anders wordt het onbeheersbaar bij ADO. We moeten met één mond spreken.’
Veel indruk lijkt het pleidooi van Wetzel niet te maken op het hoogste orgaan van de club. Zijn laatste gesprekken met de raad van commissarissen verliepen onbevredigend. ‘Ze waren ook weinig toegeeflijk, hadden naar hun idee niets fout gedaan.’ Wetzel diende ze stevig van repliek. ‘Er is een grens overschreden. Ik heb de raad laten weten dat dit valt in de categorie: eens maar nooit weer. Ik begrijp dat de commissarissen vanwege de precaire financiële situatie bij de club wat dichter op de bedrijfsvoering gaan zitten. Maar dat is iets anders dan mensen overrulen.
‘Dan verword je tot een voetbalbestuur of nog erger: een elftalcommissie. Dat accepteer ik niet. Het staat duidelijk in mijn contract dat ik het technisch beleid voer bij ADO, daar moeten de commissarissen vanaf blijven. Dan loop je bij mij tegen een muur op. Ze gaan niet mijn werk doen.

Niks piramidaal: zo organiseer je de werkvloer dus!

… We kunnen wat leren van die islamitische terreurnetwerken. Ze kennen elkaar maar nauwelijks. Toch werken ze voor hetzelfde doel. Als één liga gepakt wordt, verstoort dat het geheel niet. Zo moeten we het aanpakken. Clusterdenken heet dat met een mooi woord. Weg met de oude, hiërarchische organisatie. Een of andere Zweedse ondernemerspief zei het zo: “Sloop de piramides”. Dat vind ik goed klinken’.

Jens Lapidus, Snel geld, p. 287

Beeldvorming: ICT-beheer - de nieuwe macht

Een (ex)collega leverde mij het beeld. Zij verhaalde van de perikelen met de thuiswerkcomputers die uitgeleverd worden met een netwerkconfiguratie erop opdat er als men centraal bijeenkomt onmiddellijke toegang mogelijk is. Dat dit tot gigantische problemen leidt in de thuissituatie -waar het veel en veel meer wordt benut- is dan jammer: Immers -steeds meer, steeds rigoureuzer, steeds meer zonder enige uitzondering; Regel is regel.
"Hij wordt in Utrecht gewoon aan de tap gehangen en elk beestje krijgt hetzelfde voer."
En dit is dus het beeld:

Zo is het!

Thuiswerk

In de Automatisering Gids van vandaag:
Zinsnede:
dat men in een op de vijf gevallen thuiswerken als ‘volwaardig’ alternatief geaccepteerd heeft voor het op kantoor werken.
Ik kom er op terug, ooit.

Hooglijk verbaasd

In de volkskrant van 5 december staat een interview met Jacqueline Cramer

Onder de kop 'Ambtenaar moet meepraten op internet' worden delen uit dit interview elders separaat aangehaald

Kortom: Cramer pleit er voor dat ambtenaren meer mogelijkheden moeten krijgen om mee te doen aan internetdiscussies:
'Dankzij internet zijn mensen veel mondiger geworden, veel deskundiger.’ Daar moet de overheid volgens Cramer mee om leren gaan. ‘Ik zou het goed vinden als ambtenaren kunnen interveniëren, mee kunnen doen aan chats op internet. Zonder dat zij oordelen over de discussie.’

En dat terwijl ik kort ervoor lees over een andere discussie.

Er wordt bericht over de 'eigendomskwestie' -wie is auteursrechthebbende- in een HBO-instelling. Aangehaald wordt -www.surf.nl/auteursrecht-:
Volgens de CAO heeft uw werkgever de rechten op al het materiaal dat de werknemer heeft gemaakt, indien de werknemer dit gemaakt heeft bij de uitoefening van zijn functie of ten bate van de werkgever (artikel E-7 Auteursrechten en industriële eigendom van de collectieve arbeidsovereenkomst voor het hoger beroepsonderwijs 1 augustus 2007 tot en met 31 juli 2010).
De forumleden waren Huib de Jong (CvB HU) en Kristel Baele (CvB HAN).
Volgens Huib de Jong is de instelling volkomen terecht eigenaar van alle materiaal wat door de medewerkers geproduceerd wordt, of dat nu gebeurt onder werktijd of op de camping. Dus een blog dat geschreven wordt door een medewerker is eigendom van de Hogeschool.
Dus elke email die een medewerker verstuurt is eigendom van de Hogeschool.
Eén van de reacties:
'(...)de deur staat hoogstens open om dan de hostingskosten en gemaakte uren te declareren bij mijn werkgever. Ik zie wel voordelen'.
En dus als ik oneigenlijke dingen in het blog opneem dan draait de werkgever voor de kosten op. En -zoals een ander waarmee ik dit doornam suggereerde- als ik in een 'Stalinistisch blaadje' publiceer dan gebeurt dit onder verantwoordelijkheid van .....

Arnoud Engelfriet geeft het volgende hierover aan:
Door alle rechten bij de instelling te leggen, blijft het inderdaad allemaal zeer hanteerbaar voor die instelling. Maar een zo algemene regel doet geen recht aan de situatie van vandaag waarin werknemers en studenten steeds meer werken zelf publiceren naast hun dienstverband. Het is eenvoudigweg niet meer redelijk om als instelling of werkgever alles toe te eigenen (met hooguit “er kunnen aanvullende afspraken worden gemaakt” want de bureaucratie is daar niet op ingesteld en de onderhandelingspositie van de werknemer te zwak). Een regeling zoals deze HBO-CAO verdient een expliciete uitzondering voor bloggen en andere duidelijk eigen activiteiten.

Opvattingen en discussie dus en dan opeens de mening van Cramer dat juist de werknemer dit meer -vanuit zichzelf- zou moeten doen als er kennelijke onjuistheden worden gesignaleerd op fora.

We leven in een gekke wereld.

Bevoegd gezag bemoeit zich nog net niet met de eieren

(…) en alles in handen namen – welke gewassen werden geplant, de prijzen op de markt, wat er werd gedrukt in de kranten, zelfs hoeveel eieren de schrielste kip moest leggen – alles!

Amy Tan De vrouw van de keukengod, p. 273

Thuiswerker

De site van de automatiseringsgids van 3 december
Thuiswerker vindt privézaken regelen legitiem
-De 't' heb ik er maar voor de juistheid achter geplaatst...-
Thuiswerken als 'Het Nieuwe Werken'
Lucas Wensing van StartReady: "Het Nieuwe Werken is niet langer een idee of een wens, maar heel veel organisaties houden zich hier nu actief mee bezig. Wij merken dat in het aantal opdrachten dat wij krijgen. Thuiswerken als exponent van het Nieuwe Werken, zo blijkt uit dit onderzoek, is allang geen uitzondering meer, maar wordt de nieuwe standaard (...)".

We pikken er nog wat uit

Uit het onderzoek blijkt verder dat 46 procent van de ondervraagden aangeeft wel eens thuis te werken, 13 procent doet dat in beperkte mate en 39 procent mag van de werkgever niet thuiswerken. (...)
Overigens is niet onderzocht hoeveel tijd werknemers buiten kantoortijden om thuis voor hun werk bezig zijn of beschikbaar moeten zijn voor hun baas.

Extreem lang de hand boven het hoofd

In de Volkskrant van 25 april 2009 p. 2 het bericht 'Ontmaskering van een serieleugenaar'

over de Nijmeegse schouwburgdirecteur die delen van zijn CV had verzonnen. Hoe is het mogelijk dat iemand op zo'n positie wordt geplaatst, vraag je je af, zonder dat de gegevens gecontroleerd werden? Zo zou hij interim-directeur geweest zijn van een schouwburg en muziekcentrum en tevens zou hij KLM-piloot, Philipstopman en wethouder geweest zijn volgens zijn CV. Hij zou 20 jaar ervoor iets soortgelijks hebben uitgevoerd toen hij in dienst was bij een BV.
Citaten:
'Achteraf zie je een patroon hij staat bijvoorbeeld wel heel vaak op foto's. Maar de wijze waarop hij zichzelf presenteerde, week niet echt af van die van een gemiddelde wethouder aan de frontlinie'.
Verrek, dat is herkenbaar, zeg. De nitwit die je altijd op een foto vooraan ziet staan van wat voor bedrijfsbijeenkomst dan ook. Voert geen klap uit, draagt niets bij maar maakt wel zijn aanwezigheid duidelijk bij dit soort gelegenheden en heeft een gave om pontificaal in beeld te komen als er gefotografeerd wordt.
Heijmen, voorzitter van de ondernemingsraad: 'De raad van commissarissen hield zich doof voor de klachten en hield de directeur extreem lang de hand boven het hoofd, zegt hij. Hij hoopt dat onderzoek antwoord geeft op de vraag waarom.'
Tja, ook zoiets onbegrijpelijks, daar waar het de 'lageren' betreft weet men snel te trappen, daar waar het evident is dat er iets aan de knikker is in het hogere echelon doet men uiterst omzichtig en kijkt de andere kant op.

Maar gelukkig:
'De gemeenteraad besloot vrijdagavond een raadsenquête te houden en het college doet een eigen onderzoek.'
En ... inmiddels is het 5 december en nu lezen we in de Volkskrant p. 3:

Meer dan 7 maanden had men nodig om tot deze conclusie te komen!
De gemeente Nijmegen heeft gefaald in haar toezicht, zo is de conclusie.
'Door het falende toezicht kon het gebeuren dat de directeur veel meer kreeg uitbetaald dan waarvoor hij was aangesteld. De doelen die hij diende te halen, werden niet gecontroleerd noch geëvalueerd. De gemeente heeft wel signalen opgevangen, maar nooit ‘doorgebeten’ en zich gedragen als ‘een tandeloze tijger’.'
Tja ...

Knoop het in je oren

De site van de automatiseringsgids van 1 december
Managers verknallen innovaties Knoop het in je oren.
Veel innovaties mislukken als gevolg van tekortkomingen in het management. Managers leren onvoldoende van hun fouten, mijden risico's, staan onvoldoende open voor samenwerking en zijn vaak te eenzijdig gericht op marginale verbeteringen.

Vanzelfsprekend dat ik dit citeer

Ze (...) wist dat hij ontzettend loyaal was ten aanzien van mensen die hij ooit als vrienden had gedefinieerd, ook als een vriend onmogelijk was en het faliekant mis had. Ze wist ook dat Mikael veel stommiteiten kon accepteren, maar dat er een onuitgesproken grens was die niet mocht worden overschreden. Wáár die grens lag, leek van persoon tot persoon te variëren, maar ze wist dat Mikael een paar keer volledig had gebroken met personen die vroeger goede vrienden waren geweest, omdat ze iets hadden gedaan wat hij als immoreel of onacceptabel beschouwde. Op zulke momenten was hij compromisloos. De breuk was totaal en voor altijd, en er viel niet over te praten.

Stieg Larsson, Gerechtigheid, p. 198/199