Het werkt niet maar met starre vanzelfsprekendheid houdt men vast aan eigen opvatting

Ik was jarenlang betrokken bij FirstClass, het systeem dat de Faculteit Educatie van de HU in afnemende mate gebruikte de afgelopen jaren, totdat het nog uitsluitend functioneerde bij het SvO waar men ook gedwongen werd om met ingang van 1 september over te gaan op Sharepoint.
Daar valt van alles over te zeggen maar dat doe ik mogelijk wel eens op een nader moment. Waar het me nu om gaat is het volgende: van allerhande kanten bereiken mij berichten over de problemen van de implementatie van dit nieuwe systeem. Men moppert, vindt niet alleen het systeem maar ook de procedures onoverzichtelijk, de ondersteuning is 'aan de techniek' overgedragen en toelating tot het systeem wordt bepaald door afspraken op administratief niveau. OK, zullen vast kinderziektes zijn of moet 'even wennen'. Daar gaat het hier ook maar even niet over.

Waar dan wel over?? Dat daar waar men hulp en ondersteuning vraagt -tot op het hoogste echelon- men verwezen wordt naar de training die in de regio's heeft plaatsgevonden om Sharepoint als docent te leren beheersen en dat men er pas begeleidend mee mag werken als men aan kan tonen door middel van 'een papiertje' dat men opgeleid is. De 'vroegere benadering': de deskundige hulp -zowel technisch als inhoudelijk- ter beschikking te stellen daar waar men er aan toe is -die benadering werkte!- is losgelaten en wordt als te duur gekwalificeerd.
En dat terwijl men op grond van jaren ervaring -en door het oor te luisteren te leggen of eens wat te lezen hierover- zou kunnen weten dat de gekozen aanpak een heilloze -en daarmee geldverslindende- weg is. Voordeel van een dergelijke aanpak is natuurlijk wel dat men ingedekt is, de macht is op de juiste plaats gepositioneerd: er is een aanbod gedaan -zonder enige vorm van evaluatie natuurlijk zowel wat betreft de efficiency van het aanbod als de opbrengst ervan- en men heeft geformuleerd waar men aan moet voldoen voor men er mee mag werken.
Dat het een opzet zou moeten zijn die ten dienste staat van het onderwijs -efficiënter, beter, slagvaardiger handelen als docent en student- wordt totaal terzijde geschoven: het middel is tot doel verheven. Dit geldt trouwens al vele jaren gedurende de sluipende intrede van 'werkplekken', 'shared services', standaardisering in het algemeen. Men wordt eerst tot gelijke monnik gemaakt en krijgt dan een gelijke kap.

Charles Jennings illustreert hier mijn opvatting op gedegen wijze