Me opgeofferd voor de jongeren

(...) een nieuwe mogelijkheid werd geschapen: de VUT. Zestig-plussers werden opgeroepen plaats te maken voor jongeren en vrijwillig hun werkplek te verlaten door akkoord te gaan met een vervroegd pensioen. Tegen 80% van het laatstgenoten salaris. De verwachtingen waren niet hooggespannen, want wie zou er nu 20% van z'n salaris willen inleveren om een paar jaar eerder achter de geraniums te kunnen zitten? En wat zouden de buren niet denken van een nog fitte 60'er die thuis zat? Vermoedelijk zou de conclusie van de buurt zijn dat hij ontslagen was, een schande voor het gezin!
Bij het aan het publiek verkopen van de VUT-gedachte werd dan ook het ethische aspect benadrukt: je hielp er de nieuwe generatie mee. Je offerde jezelf op voor de jongeren. Of het daardoor kwam was niet duidelijk, maar een feit was dat de VUT van meet af aan een groot succes werd. Duizenden nog lang niet versleten arbeiders en kantoormensen klokten met een zucht van verlichting voor de laatste keer uit en begonnen een nieuwe -lang onopgemerkt gebleven- groep te vormen: de actieve senioren. Eenmaal de tuin aan kant en de dertig jaar uitgestelde klussen-in-huis gedaan begonnen zij te lezen, te sporten, te reizen.
Terwijl vroeger met het pensioen een tijdperk van geleidelijk afsterven begon, werd de VUT nu het begin van een echte derde levensfase. De eerste fase die liep tot het trouwen werd over het algemeen gekenmerkt door veel vrije tijd en weinig geld. Daarna volgde de gezinsperiode, waarbij men geen vrije tijd had en vanwege de kinderen en de hypotheek ook meestal krap in het geld zat. De vutters waren de eerste groep die én veel tijd én veel geld had. Kinderen de deur uit, de hypotheek afbetaald en 80% van hun eindsalaris!"

Hans Vervoort, Opwinding, p. 170/171